O zimie i o smutkach...

Długo na zimę nie musiałam czekać. Sypie u nas już od piątku wieczora. Wczoraj byliśmy na lotnisku, po mojego tatę, który był na tydzień w Polsce. O tyle dobrze bo mógł odebrać moje praffko, na które czekałam dwa tygodnie. I jak wracaliśmy do domu to prowadziłam już ja. Choć D. trochę się obawiał. Właśnie dlatego, że zaczęło śnieżyć! Drogi były już śliskie, a ja w końcu uczyłam się jeździć jesienią, czasem deszcz padał, ale o śniegu nie było mowy. Także nie ma to jak odebrać "papierek" i jeździć w taką pogodę ;) ale udało się. Aaa i było już ciemno jak prowadziłam, a nocne jazdy miałam tylko raz... Zimę lubię, śnieg też - więc wcale mi nie przeszkadza to co dzieje się teraz za oknem ;) tak było wczoraj:

A to zdjęcie robiłam dzisiaj i ciągle sypie! temp. ok -1'C

Na tę chwilę co mogę Wam zdradzić, to to że byłam w klamociarni, tej swojej ulubionej i kupiłam kilka gratów, D. zakupami nie był zachwycony, bo jednak to dla niego "śmieci" :/ aczkolwiek akceptuje te moje paranoje, ale co ja się muszę nagadać czasem. Niedługo pędzel i biały akryl idzie w ruch, więc niebawem Wam pokaże to co wymodzę.

I tak to w życiu bywa, że są i radości i smutki. Na wielu blogach ostatnio - do których lubię zaglądać, czytałam o tym, że komuś zmarła babcia, dziadek, ktoś jest w szpitalu... Niestety moja jedyna Babcia kilka dni temu również trafiła do szpitala, miała udar, jest bardzo źle... I takie jest życie, gdy się jest baaardzo daleko, nawet nie mogę jej odwiedzić w szpitalu, przytulić...

Trzymajcie się cieplutko,

Dagmara