Stare krzesło z rzeźbieniem

Jak to u mnie bywa - nabrało mocy urzędowej :) i można je teraz wynosić na salony ;) albo raczej pokazać na blogu ;) No i stara śpiewka: kupione w norweskiej klamociarni, lekko ponad rok temu za 100kr. Wyglądało tak:

  

Trochę rozklekotane, z beznadziejnym skórzanym siedziskiem, które do niego nie pasowało. Ale i tak ujęło mnie za serducho ;) te rzeźbienie - miodzio! Swoją drogą - sama kiedyś rzeźbiłam w drewnie :) może kiedyś o tym napiszę jeszcze... i jeszcze coś wyrzeźbię... Także sentyment mi pozostał i zwracam uwagę na takie detale - a ten - piękny jest! :))) no i nóżki i całość - można sobie powzdychać, a że żaden Ludwiczek w moje ręce jeszcze nie wpadł, to trzeba się cieszyć tym, co się ma :)))

Zastanawiałam się, co z nim zrobić (chciałam wyszlifować i wetrzeć trochę bieli) ale stanęło na tym, że je tylko obszlifowałam i zostawiłam takie - bo efekt mi się spodobał :) w wielu miejscach jest niedoszlifowane, i widać ciemniejsze miejsca - być może bejcy, albo starego lakieru, ale przez to uwypuklone są rzeźbienia i frezy. W miejscu siedziska - gąbka, watolina i surówka lniana.

Dziś zaczynamy 31 tydzień ciąży :) czas od środy do środy pędzi mi niesamowicie szybko. Na wiosnę ma nas być troje :) iiii ja nie chcę jeszcze wiosny :P (się zaczęło coroczne marudzenie blogowe...) Chcę jeszcze tej białej zimy, czasu na pewne przygotowania. Z jednej strony każdy marudzi, że chciałby już wiosny, ale tak to nikt nie lubi uciekającego czasu... i zarzucania mu, że nie potrafi żyć chwilą obecną...

Mówi się, że: "Oczekiwać przyjemności, też jest przyjemnością" :) Więc to takie moje małe przyjemnostki na teraz:

Pozdrawiam,
Dagmara :)