Stary telefon i ludzka życzliwość

Jak przyjechałam do Norwegii w lipcu, to czekał na mnie tenże stary telefon. D. go gdzieś znalazł :) Akurat w lipcu Basia pisała o swoim telefonie o tu. Bardzo podobnym :) W końcu pokazuję i ja. Strasznie mi się on podoba i wprowadza fajny klimacik do pokoju :)

Ostatnio spotyka mnie dużo bezinteresownej życzliwości, od osób mi nieznanych :) Dziś na przykład, postanowiłam wybrać się do sklepu samochodem. Małżonek mój i Tato ostatnimi czasy bywają na jakichś delegacjach, a ja jestem sama w domku. Zostawili mi samochód. Nie wiem jak tam u Was bywało "na początku jazd", ale jak z kimś z boku jadę to czuję się pewniej, ale jak mam sama jeździć... :P Wiem, że muszę... Także poszłam odśnieżać samochód. Sąsiad z domku obok przyszedł sprawdzić pocztę (a skrzynki pocztowe są klika sztuk pod daszkiem jak na zdjęciu z poprzedniego postu). Ja patrzę, a on po chwili przychodzi z taką specjalną szuflą do odgarniania śniegu i zaczyna odgarniać śnieg za moim samochodem! Możecie sobie wyobrazić moje zaskoczenie! :) Zwłaszcza, że trochę śniegu było za nim, po tym jak przejechał drogą "samochód odśnieżający" i śnieg zgarnął akurat pod tylnie koła. Pomyślałam, że w sumie to podjadę do przodu (pod górkę) i potem cofnę do tyłu w lewo i tak wyjadę na drogę, więc niepotrzebnie Pan o dobrym sercu się męczy... Ale okazało się, że przy 0'C za nic nie mogłam podjechać do przodu, bo koła obracały się w miejscu :///

Pan stał i czekał aż ruszę, zaczął pokazywać na migi, że mam jednak cofnąć do tyłu na drogę i że powinno mi się udać :))) Mówił coś po norwesku i tyle co zrozumiałam to "tilbake" (znane mi z rachunków po zakupach "velkommen tilbake" - "zapraszamy z powrotem" ;) i "bra" (czyli dobrze, a kojarzy mi się ze słowem "dobra"). Jak cofnęłam to zaczął z przodu samochodu odgarniać śnieg, bym mogła skręcić samochód, który stał w poprzek drogi - na prostą. Po tej gimnastyce udało się :) A ja cóż, mogłam tylko rzec "tusen takk" co ozanacza "tysięczne dzięki" i pojechałam :))) Ów Pan, to staruszek, który jak widzi mojego Tatę to zawsze zagada, znany już nam ze swojej życzliwości, bo kiedyś Tacie rozładował się akumulator i od razu przybiegł jak dobry duszek z pomocą :)

Myślę, że starsi Norwegowie to bardzo serdeczni ludzie :) Jak "mieszkaliśmy" w Oppdal, to idąc przez miasteczko i mijając staruszków, zawsze uśmiechali się i mówili "haj" na powitanie, z uśmiechem :)  Ciężko mi jeszcze na tę chwilę powiedzieć jacy są inni. Nasi właściciele (mieszkający nad nami) rozmowni raczej nie są, i serdeczni mało co. Za to w Oppdal właścicielka mieszkania, często pojawiała się i mówiła do mnie po angielsku, wiedząc, że nie znam ich języka. Pytała czy okolica mi się podoba itp, ale też głównie mówiła o śmieciach (to temat na inny post ;) i ich wyrzucaniu :P (tu sortuje się śmieci). Także raczej pozytywnie ją zapamiętałam :)

O innej życzliwości napiszę niebawem :)
Dziękuję za Wasze odwiedziny,
Dagmara :)